En: “Wij hangen letterlijk van donaties aan elkaar”; twee uitspraken van Petra, die vaak door mijn hoofd rondspoken.
Want ja, er gebeurt zoveel en je wilt de mensen niet steeds om geld vragen. Maar hoe komen we dan aan die zo broodnodige donaties?
Ik heb al heel veel verzonnen en nog meer ideeën ‘geleend’, samen zitten sparren en al veel uitgevoerd.
Maar uiteindelijk moeten we er weer aan geloven: vragen. Met open hart en de kans de deksel op je neus te krijgen: vragen. En dan het liefst met een concreet plan, want daar houdt toch iedereen van? Dus toen het regende of er geen morgen meer was en de hondjes, die niet meer binnen passen, koud en nat werden in hun geïmproviseerde onderkomens, vroegen we weer. Geld voor iglo’s… het was een succes! 5!!! iglo’s konden we bestellen en bij de dolgelukkige hondjes bezorgen.
En van die vijf, gaat er tijdelijk een naar een hondje wat helemaal alleen, geketend, achtergelaten is en waar onze vrijwilligers nog niets mee mógen doen, behalve voer geven en onderdak. Want ‘onze’ hondjes hebben het moeilijk, maar andere hondjes hebben het nóg moeilijker, want die hebben geen vrijwilligers die voor ze zorgen.
En letterlijk terwijl ik dit schrijf, komt een vriendin van mij over de lijn: “Ik zit te denken om je als verjaardagscadeau een donatie voor de Griekse hondjes en katjes te doen!? Wat zijn jouw gedachten hierover?” Soms hoef je dus niet te vragen… en komt het je tegemoet.
Nelly 
De achtergelaten hond 
De achtergelaten hond
