Lieve adoptant Michelle vertelt in haar blog over haar zoektocht naar een beste vriendinnetje, haar keus en proces met Sa(ha)ra en For the Strays – Paws of Greece.
Ze geeft hiermee een mooi en waardevol inzicht vanuit de kant van de adoptant.
Ze geeft aan dat dit deel moeilijker is om te schrijven, omdat, in haar ogen, er “problemen begonnen met Sara” en zij erover na moest denken “waar het dan mis ging”. Eerlijk… soms is het gewoon drie stappen vooruit en twee achteruit en dat betekent nog altijd… een vooruit!
Lees mee over hun reis:
“Ik ben samen met Sara op zoek gegaan naar iemand gespecialiseerd in gedrag van honden vanwege haar “probleemgedrag”, want wanneer is iets nou probleemgedrag? Zo zou ik het eigenlijk niet willen noemen bij Sara omdat het gewoon een onzeker hondje is die niet weet wat ze met alle prikkels moet doen en eigenlijk dus om hulp vraagt.
Die hulp vinden was echter moeilijker dan gehoopt, ze zaten allemaal al vol voor de komende tijd. Daarom heb ik online bij Nina van Tilbeurgh de cursus voor overprikkelde honden besteld en ben ik daarmee aan de slag gegaan. Ik kan deze cursus echt voor iedereen adviseren omdat je op een andere manier naar je hond moet gaan kijken en zo veel meer dingen ziet die je normaal niet door zou hebben.
Zo bijvoorbeeld de stress signalen van je hond, kun je die herkennen? Ik dacht van wel, maar dat bleek toch niet te kloppen. Veel handelingen van je hond die wij eigenlijk als “gewoon” ervaren, staan eigenlijk voor je hond die jou probeert te vertellen dat hij het even niet meer aankan. Zo ben ik samen met Sara weer vanaf het begin gaan opbouwen. Korte stukjes lopen, steeds hetzelfde rondje. Het ging gelukkig steeds beter met haar. We hadden met ons gezin een weekje weg geboekt in een huisje in Drenthe en eigenlijk twijfelden we of dat wel ging lukken met Sara. Gelukkig is het bij zo’n huisje in het bos erg rustig en dus besloten we om wel te gaan. Die week heeft Sara zo goed gedaan. Lekker rust, weg van al het verkeer, wandelen in de bossen.
Alleen het zien van andere honden was voor haar nog een trigger om te blaffen maar daar waren we op aan het trainen. Halverwege de week had Sara een kleine terugval waarbij ze naar alles en iedereen terug blafte, daar was ik best verdrietig om maar het is vallen en opstaan. Inmiddels had ik door dat je Sara niet gelijk moet uitlaten als je beneden komt omdat ze dan nog vol zit van enthousiasme en ook dat zijn prikkels voor een hond. Daarna ging het beter! Eenmaal weer thuis gingen we op dezelfde manier verder en was Sara een heerlijke puppy die van spelen houdt en lekker veel slaapt. Ook viel bij Sara het kwartje dat andere honden geen gevaar zijn maar juist heel leuk zijn om mee te spelen!
Na een tijdje besloten mijn vader en ik om naar een losloopbos te gaan met de honden. Dit bos is helemaal omheind zodat ze niet weg kunnen rennen maar lekker kunnen spelen. We hadden beide honden wel aan een 10 meter lijn omdat ze het commando “hier” nog niet goed kennen. De lijn hadden we niet vast maar mocht het nodig zijn, konden we onze voet erop zetten. Uiteindelijk kwamen we een hond tegen en was Sara toch niet zo lief dus liepen we gauw verder. Helemaal aan de andere kant van het bos kreeg Sara ineens een ingeving en nam ze een sprint naar de hond die we hiervoor tegen kwamen. Ik heb echt voor mijn leven gerend maar Sara is zoveel sneller en dus vond ik haar al blaffend tegenover die andere hond. Gelukkig trok die hond zich er niks van aan, en Sara namen we gelijk weer mee naar huis. Ik vond het heel lastig dat Sara zo reageerde want het ging net zo goed, en ook nu weer vallen en opstaan maar ik heb er wel eventjes doorheen gezeten als ik eerlijk ben!
Omdat we wisten dat we wel op de goede manier bezig waren, heb ik niks veranderd. Een terugval kan gebeuren, dat is niet erg en zal iedereen overkomen. Mijn vriend en ik zouden Sara ook meenemen op vakantie maar als ze nog zo timide en op zichzelf was, kon ze bij mijn ouders blijven dus dat was nog even afwachten.
Uiteindelijk een aantal dagen voordat wij op vakantie zouden gaan zagen we ineens een complete verandering bij Sara. Waar ze eerst timide, op zichzelf, niet knuffelig en het liefste buiten was, was ze nu veranderd in een super vrolijke hond die graag binnen kwam en heerlijk met je wil knuffelen. Het gaf mij zo’n rust toen ik dat zag! Dus besloten we haar wel mee te nemen op vakantie. Met de auto naar Zwitserland en Italië en oh wat vond ze het geweldig. Het auto rijden was toch wel minder leuk, maar zodra ze het spannend vond kroop ze voorin bij mij op schoot dus dat was prima. We hebben met haar mooie bergwandelingen gemaakt, prachtige stadjes bezocht, en heeeeel veel geknuffeld! Ik heb er zo van genoten. Eén keer op vakantie ging het even mis. We hadden sochtends gezwommen (Sara durft nog niet het water in), en smiddags gingen we naar een heel mooi park met watervallen waar je lekker kon zitten. Ik had zoals elke dag eten, drinken en snoepjes voor Sara mee om op alles voorbereid te zijn. Het eerste half uur vond ze het leuk, lag ze lekker te knagen op een botje en was het relaxed. Opeens ging ze naar alle mensen en honden blaffen en realiseerden wij ons dat het haar nu te veel is. Daarom gingen we terug naar ons huisje en hebben we Sara de hele avond laten slapen toen wij uit eten gingen. De volgende dag was alles weer goed.”
