Auteur: Webmaster

De vakantie was echt leuk

Op vakantie naar Italië en Zwitserland met Sara was echt zo leuk! Ze heeft het super gedaan, alleen de autorit naar huis vond ze toch minder leuk. Eenmaal thuis was Sara zo blij om Ramses, haar broertje, en mijn ouders te zien. 

Ik mocht bij haar sterilisatie zijn

Een week na de vakantie stond Sara haar sterilisatie gepland! Omdat Sara nogal angstig is voor situaties die ze niet kent, had ik gevraagd of ik met alles bij haar mocht blijven. Het scheelt dat ik de dierenarts goed ken, dus het mocht gelukkig ook. 

Ik studeer diergeneeskunde en ik heb op mijn vrije dagen vaak genoeg meegelopen bij de dierenarts omdat ik het zo leuk en interessant vindt. Daardoor was het voor mij geen probleem om met de operatie van Sara mee te kijken. Ik had verwacht dat het gekker zou zijn om je eigen hond met een tongetje naar buiten op de operatie tafel te zien liggen. Dat had ik al wel eerder gezien, maar toen was ik jonger en was het onze gezinshond. Bij mijn eerste, echte eigen hond was het misschien toch anders, maar dat viel reuze mee. 

Omdat Sara nog steeds aardig dun was, ging de operatie voorspoedig en het was heel grappig om Sara zo verward wakker te zien worden, oeps dat is niet aardig!

Rust houden en een ontsteking

Ik ben na de operatie met Sara, naar het appartement van mijn vriend gegaan. Anders zou Ramses dolgraag willen spelen maar dat mag niet. De taak was om haar 7 tot 10 dagen stil te houden, dat is knap lastig heb ik gemerkt. Alleen diezelfde middag was Sara een beetje beduusd maar pijn leek nergens te bekennen en de volgende dag was Sara alweer de oude. Ik moest haar nog wel echt rustig houden want ondanks dat zij zich goed voelde, deed de wond dat van binnen nog niet. 

Na een aantal dagen begon de wond te ontsteken en ben ik gauw, op vrijdag nog, naar de dierenarts gegaan. Op maandag zouden Sara en ik vertrekken naar haar nieuwe avontuur. Ik kreeg een antibiotica kuur en we konden er weer tegenaan! 

Op naar Letland met Sara

Op maandag ochtend had ik mijn hele auto ingepakt, op naar de boot. De boot zou ons naar Letland brengen, waar ik al twee jaar woon om diergeneeskunde te studeren. Sara deed het voorbeeldig op de boot. Ze heeft veel nieuwe honden vriendjes gemaakt waarvan er eentje zelfs bij ons in de buurt woont in Letland). Daarnaast heeft ze vooral heel veel geslapen! 

Na nog 2,5 uur rijden waren Sara en ik samen bij mij thuis en begon het wennen. Sara was voor haar sterilisatie nog wel eens moeilijk met andere honden en een huisgenootje heeft ook een hond, labrador Theo. Dus dat vond ik nogal spannend.

Een half uur nadat Sara en ik thuis waren, kwam ook Theo thuis en dat ging niet soepel vanaf het begin. Sara was ontzettend beschermend en “die gekke indringer” moest toch echt wel weg! Pia, mijn huisgenootje die de eigenaresse van Theo is, maakte zich er niet zo druk om en na een tijdje waren de hondjes lief met elkaar. Dat ging dus gelukkig ook goed! 

Nu kwam de periode van opnieuw wennen voor Sara, waarbij ze gelukkig nu wel mij als constante factor had en dat maakte dat ze ontzettend aanhankelijk naar mij toe was maar dat vond ik helemaal niet erg. 

Het gaat niet goed met Sara

De eerste twee weken gingen echt goed, en toen kwam er een keerpunt. Eerst kwam ik er achter dat er ineens pus uit Sara haar vagina kwam, wat niet hoort omdat ze gesteriliseerd is. Ik besloot het even aan te kijken, maar het ging maar niet weg. Na een paar dagen was het weekend en het is altijd fijn dat honden op zo’n moment besluiten om zich toch even wat minder te voelen! Sara was het hele weekend futloos, moe, afstandelijk en blafferig. 

Maandag ging ik daarom langs te dierenarts en vanwege ook de pus in haar vagina mocht ik gelijk op afspraak komen omdat het zomaar eens een baarmoederontsteking kon zijn, dit kan levensgevaarlijk zijn. 

Gelijk bloedonderzoek gedaan en een echo gemaakt. Het bloedonderzoek was prima. De echo mocht ik zelf bij zijn omdat het de kliniek is van mijn universiteit en ondanks dat Sara soms even tegenwerkte, deed ze het uiteindelijk super. 

Een nieuwe operatie

Op de echo was niet super goed zichtbaar wat er mis was, alleen dat er iets in haar baarmoeder zat wat daar niet hoorde. Vandaar dat het advies was om de baarmoeder er zo snel mogelijk uit te halen, en zo stond op donderdag de afspraak gepland. 

Blafuitdaging

Ook begon het blaffen erger te worden. Sara was niet alleen overdag aan het blaffen, op gegeven moment ook in de nacht. Ik sliep er slecht van maar dat vond ik nog het minst erg. Ik vond het vervelender dat mijn huisgenoten er ook slecht van sliepen. Daarom sliep ik een tijd beneden op de bank met Sara. 

In overleg met de stichting had ik een aanpak gekozen: zodra ze blaft zou ik haar geruststellen (niet belonen!) en elke dag minder wandelen om alle prikkels beter te kunnen verwerken. Zo bleef ik doorgaan tot de operatie…..

“Ik ben samen met Sara op zoek gegaan naar iemand gespecialiseerd in gedrag van honden vanwege haar “probleemgedrag”, want wanneer is iets nou probleemgedrag? Zo zou ik het eigenlijk niet willen noemen bij Sara omdat het gewoon een onzeker hondje is die niet weet wat ze met alle prikkels moet doen en eigenlijk dus om hulp vraagt.

Die hulp vinden was echter moeilijker dan gehoopt, ze zaten allemaal al vol voor de komende tijd. Daarom heb ik online bij Nina van Tilbeurgh de cursus voor overprikkelde honden besteld en ben ik daarmee aan de slag gegaan. Ik kan deze cursus echt voor iedereen adviseren omdat je op een andere manier naar je hond moet gaan kijken en zo veel meer dingen ziet die je normaal niet door zou hebben.

Zo bijvoorbeeld de stress signalen van je hond, kun je die herkennen? Ik dacht van wel, maar dat bleek toch niet te kloppen. Veel handelingen van je hond die wij eigenlijk als “gewoon” ervaren, staan eigenlijk voor je hond die jou probeert te vertellen dat hij het even niet meer aankan. Zo ben ik samen met Sara weer vanaf het begin gaan opbouwen. Korte stukjes lopen, steeds hetzelfde rondje. Het ging gelukkig steeds beter met haar. We hadden met ons gezin een weekje weg geboekt in een huisje in Drenthe en eigenlijk twijfelden we of dat wel ging lukken met Sara. Gelukkig is het bij zo’n huisje in het bos erg rustig en dus besloten we om wel te gaan. Die week heeft Sara zo goed gedaan. Lekker rust, weg van al het verkeer, wandelen in de bossen.

Alleen het zien van andere honden was voor haar nog een trigger om te blaffen maar daar waren we op aan het trainen. Halverwege de week had Sara een kleine terugval waarbij ze naar alles en iedereen terug blafte, daar was ik best verdrietig om maar het is vallen en opstaan. Inmiddels had ik door dat je Sara niet gelijk moet uitlaten als je beneden komt omdat ze dan nog vol zit van enthousiasme en ook dat zijn prikkels voor een hond. Daarna ging het beter! Eenmaal weer thuis gingen we op dezelfde manier verder en was Sara een heerlijke puppy die van spelen houdt en lekker veel slaapt. Ook viel bij Sara het kwartje dat andere honden geen gevaar zijn maar juist heel leuk zijn om mee te spelen!

Na een tijdje besloten mijn vader en ik om naar een losloopbos te gaan met de honden. Dit bos is helemaal omheind zodat ze niet weg kunnen rennen maar lekker kunnen spelen. We hadden beide honden wel aan een 10 meter lijn omdat ze het commando “hier” nog niet goed kennen. De lijn hadden we niet vast maar mocht het nodig zijn, konden we onze voet erop zetten. Uiteindelijk kwamen we een hond tegen en was Sara toch niet zo lief dus liepen we gauw verder. Helemaal aan de andere kant van het bos kreeg Sara ineens een ingeving en nam ze een sprint naar de hond die we hiervoor tegen kwamen. Ik heb echt voor mijn leven gerend maar Sara is zoveel sneller en dus vond ik haar al blaffend tegenover die andere hond. Gelukkig trok die hond zich er niks van aan, en Sara namen we gelijk weer mee naar huis. Ik vond het heel lastig dat Sara zo reageerde want het ging net zo goed, en ook nu weer vallen en opstaan maar ik heb er wel eventjes doorheen gezeten als ik eerlijk ben!

Omdat we wisten dat we wel op de goede manier bezig waren, heb ik niks veranderd. Een terugval kan gebeuren, dat is niet erg en zal iedereen overkomen. Mijn vriend en ik zouden Sara ook meenemen op vakantie maar als ze nog zo timide en op zichzelf was, kon ze bij mijn ouders blijven dus dat was nog even afwachten.

Uiteindelijk een aantal dagen voordat wij op vakantie zouden gaan zagen we ineens een complete verandering bij Sara. Waar ze eerst timide, op zichzelf, niet knuffelig en het liefste buiten was, was ze nu veranderd in een super vrolijke hond die graag binnen kwam en heerlijk met je wil knuffelen. Het gaf mij zo’n rust toen ik dat zag! Dus besloten we haar wel mee te nemen op vakantie. Met de auto naar Zwitserland en Italië en oh wat vond ze het geweldig. Het auto rijden was toch wel minder leuk, maar zodra ze het spannend vond kroop ze voorin bij mij op schoot dus dat was prima. We hebben met haar mooie bergwandelingen gemaakt, prachtige stadjes bezocht, en heeeeel veel geknuffeld! Ik heb er zo van genoten. Eén keer op vakantie ging het even mis. We hadden sochtends gezwommen (Sara durft nog niet het water in), en smiddags gingen we naar een heel mooi park met watervallen waar je lekker kon zitten. Ik had zoals elke dag eten, drinken en snoepjes voor Sara mee om op alles voorbereid te zijn. Het eerste half uur vond ze het leuk, lag ze lekker te knagen op een botje en was het relaxed. Opeens ging ze naar alle mensen en honden blaffen en realiseerden wij ons dat het haar nu te veel is. Daarom gingen we terug naar ons huisje en hebben we Sara de hele avond laten slapen toen wij uit eten gingen. De volgende dag was alles weer goed.”