Vindt u het fijn en gezellig als er een hond in huis is, maar wilt u zelf geen hond adopteren? Of vindt uw eigen hond het leuk om af en toe een maatje in huis te hebben? En vindt u het een prettig idee om een anders kansloze hond op actieve wijze een kansrijke toekomst te bieden? Dan is fosteren iets voor u.
We leggen graag uitgebreid uit hoe dit in zijn werk gaat.
Bij elke foster is iemand van de organisatie (virtueel) thuis geweest om te kijken in wat voor omgeving de hond gaat ‘leren’. Want wanneer een hond naar Nederland komt, zal hij veel nieuwe indrukken krijgen en veel moeten leren. Elke foster ondergaat ook dezelfde procedure als de aspirant adoptant. Hierdoor kan de foster de aspirant adoptant ook uitleg geven over (het belang van) de procedure.
Het opvangen vraagt best wat flexibiliteit van u en uw gezin. Tegelijkertijd geeft het enorm veel voldoening. De praktijk wijst uit dat de kans op een succesvolle adoptie sterk toeneemt, wanneer een hond in een fostergezin in Nederland is opgevangen.
Bij de keuze van de juiste fosterhond bij het juiste fostergezin gaan we uiteraard met u in overleg.
De hond, die u in huis krijgt, blijft bij u tot er een adoptie gezin gevonden is. Het is niet te zeggen hoe lang dat duurt. Het varieert gemiddeld van een paar dagen tot een maand of zes, maar dat kan natuurlijk ook nog langer zijn! Nogmaals, het is niet te voorspellen.
U leert deze hond beter kennen en u kunt hem/haar helemaal laten inburgeren. Hoe?
Een fostergezin heeft naast het bieden van liefde, geduld, rust, regelmaat en verzorging ook de belangrijke taak om het gedrag van de hond te observeren en te werken aan socialisatie. Denk daarbij aan geleidelijk kennis laten maken met andere honden, vreemd bezoek, kinderen, katten, huiselijke geluiden, autorijden, etc. Hierdoor krijgen we een zo volledig mogelijk beeld van de hond. Zo kunnen we een zo goed mogelijke match vinden tussen de hond en de adoptanten.
Wat verwachten wij verder van het opvanggezin?
Dat de hond regelmatig uitgelaten wordt, zodat hij went aan het leven buiten het huis. Dat hij socialiseert. Hierbij is het van belang dat de opvanghond niet losgelaten wordt. De hond is nog niet aan u gehecht, net in Nederland, kent zijn mensen en zijn omgeving nog niet, dus gewoon aan de lijn bij het uitlaten. U krijgt hiervoor een anti-ontsnappingstuig mee. Deze wordt aangemeten bij aankomst en zal de hond ook meekrijgen naar zijn uiteindelijke gouden mand. Weest dus voorzichtig met dit tuig! U dient de hond dubbel aan te lijnen, om de kans op ontsnapping nog meer te verkleinen. Ook leert de hond hiermee hoe hij aan de lijn moet lopen. Voor de meeste opvangers zal dat namelijk nieuw zijn.
U hoeft als opvanggezin niet met de opvanger naar cursus. Natuurlijk mag dat wel als u dat heel leuk vindt, maar de kosten zijn dan voor uzelf. Ook willen we graag regelmatige updates, foto’s etc. zodat we de mogelijke adoptanten kunnen voorzien van informatie.
En als dan op een dag het moment is aangebroken dat uw foster geadopteerd gaat worden… dan is dat soms best wel moeilijk…! Maar onthoud, u heeft ervoor gezorgd dat deze zwerfhond een fijne mand heeft gevonden! Daar waar hij voorheen geen enkele kans had en hij waarschijnlijk nooit ouder dan 1 à 2 jaar zou worden… heeft hij nu zijn forever home! En doordat hij nu gaat verhuizen is de weg vrij voor een eventuele volgende opvanger, die ook op zijn lucky ticket zat te wachten!
De kosten van de voeding voor de hond zijn in principe voor de opvanger. Uiteraard zijn eventuele dierenartskosten voor de stichting. Het bezoeken van een dierenarts moet echter altijd in overleg met de organisatie gebeuren, behalve uiteraard bij ernstige spoed.
Adriana
Heeft in het verleden menig hondje opgevangen en begeleid
Wat ik zo bijzonder vind bij een hond in de opvang is om te kijken naar wat zijn de kwaliteiten en mogelijkheden. Houdt een hond van eten dan is dat een mogelijkheid om te trainen met komen, zitten en liggen. En natuurlijk meteen trakteren bij leren zindelijk zijn.
Soms is er hond die van straat komt onzeker; dan is kijken naar hoe krijgen we hem/haar weer met zekere poten op de grond en naast omhulling oefenen we met de nieuwe dingen in de omgeving van de hond. Het is voor mij mooi om te mogen zien hoe ze opbloeien, zelfverzekerd worden en leren spelen! Zelfs een bejaarde hond leerde spelen en genoot van een eigen mand. Wauwe