Categorie: Algemeen

For the Strays – Paws of Greece voert campagne om de misstanden, de vooroordelen zogezegd, over Griekse Herder mixen te ontkrachten. Hoewel wij altijd ‘voorlichten’ over het sterke en zelfstandige karakter van de Griekse Herder mix, is het echt een fantastische huisgenoot. We zullen af en toe een adoptant van een Griekse Herder mix aan het woord laten.
Vandaag is dat Sigrid. Zij adopteerde Ouzo via ons. Ouzo leeft heerlijk vrij in België, maar heeft de nodige uitdagingen meegemaakt. Hier is zijn verhaal:

Van Jerry naar Ouzo 

4 maart 2021, daar was hij dan. Een foto van kleine Jerry. Een kleine puppy gevonden in een kratje aan de haven. Zijn puppyogen geaccentueerd met een (fake) mascara lijntje maakten mij meteen in de 7de hemel dus nam ik contact op met FTS. 

Afwachtend op kleine Jerry, wouden wij ons voorbereiden. We maakte het huis klaar op zijn komst, en zochten wat info over de hondensoort op via het internet… 

Geen goed idee. 

Als ex-husky baasje (ook een sterk karakter) achtte FTS mij capabel voor een Griekse herder. Maar het internet deed mij daar alvast erg over twijfelen. 

De info op internet klonk als volgt: 

“De Griekse herder, dit is een herdershond die geen onzin duldt. De Grieken en de herders zelf beschrijven hem als een ‘woeste’ hond. Door zijn onverbiddelijke woestheid moesten herders boomstammen aan de halsband van de hond vastmaken, om zijn fanatieke drift in te tomen. De woestheid van het ras neemt niet weg dat hij perfect in staat is om een kudde te bewaken. Door zijn effectiviteit in het veld wordt het gebruik van deze hond heden ten dage zelfs nog aangeraden. De moderne Griekse Herder bewaakt nog steeds de kudde en jaagt onbekende voorbijgangers of een toevallige argeloze herder weg. Dit is en zal echter nooit een huishond worden, enkel een werkhond. Niet te socialiseren met andere huisdieren of onbekenden”

Spannend, maar we gingen de uitdaging aan!

Ongeduldig wachten we af tot 28 april 2021, voor het ontvangst van ondertussen kleine Ouzo. Naamsverandering naar Ouzo omdat deze Griekse “wervelstorm” moest passen bij de katten des huize, Tequila en Boukha, de toekomstige beste vriendjes. 

En toen was hij daar, kleine Ouzo. De ondertussen 4 maanden oude pup, net van het vliegtuig, in onze armen. 

En met het landen van Ouzo, vervlogen gelijk alle vooroordelen. 

Die kleine “wilde, woesterd” was een schattige speelvogel. 
Die “waker en wegjager, was een dutsje die niet alleen wou zijn. 
Die absolute werkhond, was een knuffelkop die niets liever deed dan in de zetel knuffelen. 
De geen onzin duldende hond, is een voor dood spelende sufferd, als ik op zijn voorhoofd tik en “dood” commandeer. 
Die niet socialiseerbare brok dolheid, knuffelt en steunt zijn beste vriendjes Cappucino en Espresso, 2 katjes, die als kittens samen met pup Ouzo opgroeide, door dik en dun.
En de stoere kolos, is een vat vol drama en verlangen naar zorg, die steun en motivatie nodig had om zelfvertrouwen te verkrijgen in zijn eigen kunnen.

Niets van aan, van die vooroordelen! Al moet ik daarnaast toch ook toegeven dat er wel trekjes van de herder naar voor komen. Trekjes en karakter die duidelijk kenmerkend zijn maar die ik alvast super hard apprecieer. 

Een inkijk in het hoofd van Ouzo: 
“Wie erbij hoort is geliefd, en je hoort er pas bij als mijn baasje zegt dat je erbij hoort. Anders blaf ik en speel ik voor deurbel zodat iedereen weet dat er iemand is. Dat doe ik trouwens niet alleen voor mijn baasje, maar ook voor de buren”

“Als ik je niet lief vind, en mijn baasje niet thuis is, jaag ik je weg. Probeer maar niet om in MIJN tuin te komen. Op straat is dat natuurlijk een ander verhaal, dat kom ik wel hallo zeggen en een aaitje vragen. Ieder zijn territorium, toch?

“Mijn beste vrienden, de 4 katten des huizes, lopen in de zomer graag door de tuin, maar ik ben een herder en ik heb geen schapen. Toch moet ik mijn rol waarmaken dus hoed ik de katten maar naar binnen, zo een 10 keer per dag…” 

“Als mijn baasje vraagt waar Espresso, Cappucino, Tequila of Boukha is, en die zit in de tuin verstopt, zal ik deze ook maar even op commando gaan halen voor mijn baasje, ik moet ten slotte de groep samen houden” 

“Ik weet heel goed wat ik moet doen, maar ondeugend zijn is zooooooo leuk, niet gezien, niet gebeurd! Hmmm spoor nagelaten, sorry…”

“Ik ben super sterk en mijn baasje vindt het niet leuk als ik trek tijdens het wandelen. Maar ik hou van mijn baasje en neem max 20 meter afstand tijdens het wandelen, dus loop ik lekker zonder leiband, ik zal mijn baasje nooit verlaten en de roedel laat je nooit in de steek!”

“Ik ben super nieuwsgierig en de tuinpoort staat per ongeluk open, eens een kijkje nemen bij de buren, en dan snel terug zodat niemand niemand het merkt, jaaa hoor, ik ben een flinke jongen”

“Baasje, ik ben moe, ik wil slapen, maar jij ligt op mijn plaats, kan ik je even aan de kant duwen? Ieder zijn slaapplek, ik mag ook niet in jou bed!”

“Ik ben een werkhond, dus, mijn baasje is planten aan het inplanten, dan zal ik maar helpen met putjes graven! Werkbuddies!!!!”

Kortom. 
Hoe zenuwachtig en bang ik ook was na het lezen van het internet, en hoe zenuwachtig en bang Ouzo was tijdens de weg naar België, weg van zijn vertrouwde omgeving. 
Hoe veel we nu van elkaar houden en we elkaars karakter appreciëren. 

Ouzo is en blijft een vondeling met een rugzakje. Dit rugzakje zorgt sowieso voor een andere aanpak dan die bij een hondje zonder rugzak. 

Ouzo was erg onzeker over zichzelf bij aankomst en vond het heel moeilijk om alleen te blijven. Hij had hierbij begrip en steun nodig. Ouzo heeft een dubbele tuin en kan zo naar de buren springen, dat zorgt voor veel ruimte en bijna altijd iemand in buurt. Tijdens de eerste periode was dit heel belangrijk voor hem, ondertussen kan hij ook ruime tijd alleen blijven, maar uiteraard met het nodige enthousiasme bij thuiskomst. 

Daarnaast heeft Ouzo een heupafwijking, waardoor hij veel pijn heeft gehad en een zowel fysiek als psychisch herstel heeft moeten ondergaan na een operatie. Leuk bij Ouzo, is dat je alles wat in zijn kopje omgaat, in zijn ogen kan aflezen. Zo kon hij heel goed duidelijk maken dat hij pijn had, waar hij pijn had, wie hij vertrouwde om aan het pijntje te komen, wie niet aan het pijntje mocht komen, wat hij aankon qua wandelingen, en dergelijke. Maar daarnaast is Ouzo ook echt gesteund en gemotiveerd moeten worden om zelf te geloven dat hij zijn pootje weer kon gebruiken zonder deze pijn. En nadien, jawel, herleefde puberstreken, die Ouzo gemist had toen hij echt puber was. 

De hondenschool was niets voor Ouzo. Daar was hij veel te eigenwijs voor en kreeg hij teveel speelprikkels, maar eigenlijk was het leren van basisinstructies ook niet echt een probleem. Ouzo is zeer intelligent en onthoudt instructies zeer snel en goed. Hij kijkt naar zijn omgeving waarbij hij zaken leert en overneemt van anderen. (Ja… hij gaat op stoelen zitten, op de ligstoelen liggen, kan deuren openen en is een tuinhulpje). 

Aan de leiband wandelen kan Ouzo niet goed. In zijn jonge tijd had hij pijn, en kon Ouzo niet goed gaan wandelen, daarnaast is hij gewend om zonder leiband te wandelen. Nu is Ouzo sterk en enthousiast om te wandelen, net iets te sterk en enthousiast. Work in progress…

Ouzo is tenslotte heel aanhankelijk. Hij is een echte knuffelaar die uren tegen je aan kan leunen en hij doet niets liever dan in de avond op zijn rug langs je te komen liggen en buikaaitjes te ontvangen. 

Tot slot is Ouzo graag bij zijn poezenvriendjes, en stelt de combinatie helemaal geen probleem. Met een schattig kefje, maakt hij duidelijk dat het speeltijd is. Maar in de avond is samen snoezen ook zeker een must!

Duidelijk. 
Ouzo is niet de hond die perfect luistert en doet wat je vraagt, maar dat was ook niet mijn verlangen. Ik wou een authentieke hond, met karakter en eigenheid! Een brok energie. Een hond die speelt en knuffelt en alle liefde, die in hem zit, toont. Met zijn onzekerheden en zijn “foutjes”  

En dat is zeker wat ik kreeg!

Ouzo is wel een huishond, een gezelschapshond. Zowel Ouzo als ikzelf genieten van dat samen zijn!

Nog een ps’je van Ouzo:
“5 januari word ik 2. Jazeker, onnozel baasje Sigrid zet dat een feesthoedje op mijn kopje, en wilt dan een foto trekken, en ik zal dan eens kijken en zuchten, maar geduldig wachten tot de foto is getrokken voor dat hoedje in 1000 stukjes zal verscheurd worden en als confetti door het huis gestrooid wordt. Het is tenslotte mijn verjaardag, mijn plezier!” 

Groetjes, 
Sigrid en (onzinnige, losbol, knuffelkop, steun en toeverlaat, huishond) Ouzo

For the Strays – Paws of Greece voert campagne om de misstanden, de vooroordelen zogezegd, over Griekse Herder mixen te ontkrachten. Hoewel wij altijd ‘voorlichten’ over het sterke en zelfstandige karakter van de Griekse Herder mix, is het echt een fantastische huisgenoot. We zullen af en toe een adoptant van een Griekse Herder mix aan het woord laten.
Vandaag is dat Jeroen. Hij adopteerde Tommy via ons en Tommy leeft midden in Amsterdam op een prachtig appartement. Hier is zijn verhaal:

Graag geven wij een inkijkje in het leven van Tommy middels deze blog.

Sinds het voorjaar van 2021 zijn wij de dolgelukkige honden ouders van Tommy (toen nog Tom). Tommy is geboren rond de jaarwisseling 2021, wij ontvingen hem als puppy. Hoewel mijn partner Lea ruime ervaring had met grote honden (ook uit asiel), was het voor mij redelijk nieuw om een hond om mij heen te hebben.

Bij Tommy hebben wij vanaf dag 1 een enorme behoefte tot binding gevoeld. Er was direct een goede click. Hoewel wij onszelf in de eerste weken moesten remmen in ons enthousiasme om zo Tommy in eigen rust te kunnen laten acclimatiseren aan ons plekje in Amsterdam, zocht hij reeds in het begin toenadering.

Tommy is een echte toevoeging op ons leven. Natuurlijk hebben we ook moeilijke momenten gehad. Zo gingen de eerste ontmoetingen bij ons thuis met andere honden meestal niet goed. Hebben wij tevergeefs geprobeerd om Tommy te laten wennen aan de hondenbench. En heeft hij moeite met onbekende en nieuwe situaties (e.g. vuurwerk), hierop kan hij best angstig reageren.

Bovenstaande zijn echter situaties waarop verbetering mogelijk is. Een Griekse Herder is namelijk een erg leergierige hond, maar dan moet je wel weten hoe je de hond kan motiveren tot gewenst gedrag. Bij Tommy ging dit vanaf het begin erg goed door middel van eten, liefde gaat immers door de maag. Verse kip koken met pindakaas, Griekse yoghurt en zo nu en dan wat kaas werkt bij hem het best. 

Bovenstaande tactiek hebben we toegepast bij de eerste malen waarop we Tommy in een drukke omgeving plaatsten (e.g. restaurant, feestje, op de boot). Hij gedraagt zich hier perfect, zoekt zijn plekje en is heerlijk rustig. Belonen bij gewenst gedrag is hierbij essentieel. Bijvoorbeeld hebben wij geleerd dat zijn rusthouding in een drukke omgeving vaak liggend onder een tafel met zijn voorpoten over elkaar gekruist is. Hierop belonen wij. Ook bij ontmoetingen met de baby’s van onze vrienden, die richting het einde van de Covid pandemie veelvuldig in ons sociale leven kwamen ging het samengaan van iets nieuws met iets lekkers erg goed. Tommy is erg geliefd bij onze vrienden en de kleintjes spelen graag met hem. Natuurlijk is hij met zijn 32 kilo best groot en enthousiast, maar nooit is een ontmoeting slecht bevallen. Ook ervaren we het als erg prettig om Tommy dagelijks te socialiseren met andere honden, vooral in het park. Hij heeft zijn vaste hondenvriendjes en honden ouders die hij soms nog aanspringt. Maar vooral is hij een blij ei, zoekt contact, rent voorop, of rent een hond achterna. En wordt het hem te veel, dan graaft hij een gat. Ziet hij iets wat hem niet bevalt, dan gaan zijn rug haren rechtop staan. Alom gedraagt hij zich perfect in het park en is hij enorm geliefd. Wij hebben Tommy nooit aan de lijn gehad, en vertrouwen opgebouwd door lang te trainen met eten. Hij is nog nooit weggelopen, ondanks dat er soms toch een overvloed aan prikkels in het park zijn.

Omdat wij beiden hybride werken zijn we ook door de week enkele dagen thuis met Tommy. Overdag zoekt hij een plekje op een bed en gaat hij slapen. Na een tijdje voel je dan plots zijn hoofd tegen je arm aandrukken, een teken voor ga mij eens kietelen. Vooral op de achterkant van zijn rug kan hij genieten van een stevige rub, hierbij merk je altijd dat hij begint speeksel te slikken en zijn tong op een bepaalde manier beweegt. Ik ben geen specialist, maar ik hou het op een soort van Pavlov reactie en geniet enorm van hoe hij aan het relaxen is. Recentelijk is Tommy ook fan geworden van zitten op onze benen. Met zijn lange poten wurmt hij zijn achterste op een van ons zodat hij enkel op zijn voorpoten staat. Vervolgens is het onze taak hem te kietelen. Thuis is de bank erg geliefd bij Tommy. Haal hem dan ook vooral niet uit zijn slaap en duw hem van de bank, dat vindt hij echt niet leuk. Maar leg jij je naast Tommy neer, dikke kans dat hij binnen enkele ogenblikken zijn hoofd op jou legt, of op zijn rug gaat liggen en zijn rechtervoorpoot kaarsrecht de lucht in steekt. Nothing better than a bellyrub! 

In ons leven gebeurt het regelmatig dat iemand enkele dagen in het buitenland is. Bij een weerzien met Tommy beleven we erg grappige momenten. Natuurlijk is hij super enthousiast en krijg je erg veel knuffels. Maar ook merken we enige jaloezie als we elkaar een kus geven, dit moment komt hij dan ook graag interrumperen door tegen ons aan te springen. Dan geven we hem ook een kusje en genieten we enorm van zijn karakter. 

Met Tommy naar het buitenland gaan doen we graag. Hoewel hij dan compleet uit zijn vertrouwde omgeving is weet hij zich goed thuis te voelen en te genieten. Zo heeft hij voor het eerst paarden ontmoet in Frankrijk, leren zwemmen in Slovenië, bergen weten te belopen in Italië, en van de natuur in Zweden weten te genieten. Vooral in Zweden bij de schoonfamilie kan hij genieten van het rennen door de bossen, de meren en beekjes, de rust en alle vliegjes in de zomer. Uit zichzelf gaat hij graag op avontuur en zoekt zijn weg. Soms zie je zijn haren op de rug rechtop schieten en ziet of ruikt hij dan iets nieuws. Verlies je hem uit het zicht, met een enkele fluit staat hij naast ons. Hierin is hij erg gedisciplineerd. Zelfs als hij achter een wilde haas aanrent weten we zijn aandacht terug te brengen bij ons. Hierbij is de timing van het terugroepen en de toon erg belangrijk. Van tevoren had ik wel wat vraagtekens of wij een rescue hond aankonden. Nu 1.5 jaar later ligt hij naast mij met zijn poot over mijn onderarm als bevestiging dat het geslaagd is. Tommy begrijpt mij, en wij begrijpen hem. Griekse herders zijn zeker zelfstandig en hebben een sterk karakter, maar gebruik je dit om de hond in zijn kracht te zetten, dan is het je beste match.

Geïnspireerd door onze campagne, heeft nog een van onze Engelse volgers haar verhaal ingestuurd. Hoewel zij geen adoptant van ons is, delen wij graag haar verhaal.

For the Strays – Paws of Greece voert campagne om de misstanden, de vooroordelen zogezegd, over Griekse Herder mixen te ontkrachten.

Hoewel wij altijd ‘voorlichten’ over het sterke en zelfstandige karakter van de Griekse Herder mix, is het echt een fantastische huisgenoot. We zullen af en toe een adoptant van een Griekse Herder mix aan het woord laten en in deel V is dat van Michelle Louise. Apollo is bij een van de beste vrienden van onze Social Media goeroe Jacky in de opvang geweest en het heeft haar 6 maanden gekost een goede foster te vinden voor destijds Fluff Ball… Apollo:

“I’d recommend his breed over many pedigrees here in the UK/ He is loyal, loving, obedient. It’s the owner who determines a dogs nature in how they are treated; no dog is born bad! Some need a different approach for sure but if you do your research and put effort into it the rewards are endless.

He is an absolute dream! We learnt very early on that despite his good nature and relaxed temp that off lead walking is a challenge, he has to introduce himself to everyone and whilst he’s nice and giddy and excitable his size can intimidate people so we’ve all but given up on re call training, he just loves people and being fussed, he smiles at people and talks to them as we pass.

Apollo had some skin problems, but since we switched to a raw food diet, it almost cleared up instantly.
He’s like having a child; he’s very needy for love and affection and he will sulk when told no, but he is the nicest natured dog I’ve ever met. He’s so loving and relaxed as long as he gets a zoomie in… he can sleep most of the day 🤣
He gets so many comments in his good nature. He’s the main attraction if we take him to the pub or cafe and he just loves the attention he’s genuinely a good boy.
I’d happily talk to anyone thinking of getting a Greek Shepphard (mix). We’ve only had him for 3 years but it’s like he’s allways been apart of the family.
I’d recommend dog savvy people who can identify and correct behaviour and set very strong boundaries without scaring the dog are very suitable. Even now if anyone shouts In our house he runs away… he is a very sensitive boy.

Geïnspireerd door onze campagne, heeft nog een van onze Engelse volgers haar verhaal ingestuurd. Hoewel zij geen adoptant van ons is, delen wij graag haar verhaal! Zeker omdat haar verhaal ontzettend eerlijk is. Zij liep tegen een aantal eigenschappen van de Griekse Herder (mix) op en samen kwamen zij er zoveel beter uit. Haar verhaal leest als een boek (en is dat ook bijna…)

For the Strays – Paws of Greece voert campagne om de misstanden, de vooroordelen zogezegd, over Griekse Herder mixen te ontkrachten.

Hoewel wij altijd ‘voorlichten’ over het sterke en zelfstandige karakter van de Griekse Herder mix, is het echt een fantastische huisgenoot. We zullen af en toe een adoptant van een Griekse Herder mix aan het woord laten en in deel V is dat van een onbekende schrijfster:

Adopting Bear.

My partner and I lost our beloved Boxer breed dog early in 2021 after she lost her fight with cancer. We were devastated. We are semi-retired with a very big garden in a very rural location. It is quiet here and we are surrounded by wildlife, trees and fields and our set up is custom made for a dog. So we actively looked for someone different. Different breed, different colouring, and a rescue – someone who’d had a bad start with whom we could share our home.

When we adopted Bear in August 2021, an 8 month, castrated Greek Shepherd mix, (mixed with what, we have no idea) we knew nothing of his breed, their traits, needs, abilities and/or suitability to fit into a home environment.
We wanted a largish breed, preferably fluffy, who liked other dogs and was laid back. Bear had been found wandering in a local village and was picked up quickly by the rescue for fear of poisoning/being shot by the locals. The rescue neutered him in line with their breeding-control policies and he was given all the relevant vaccinations etc. He already weighed 35Kgs and was tall and substantial in build, although he was thin. He was very docile, compliant and seemed to take everything in his stride. He was friendly and laid-back and walked well on the lead; We could not believe our luck in finding such a perfect dog.

As Bear reached the age of 12 months, almost overnight he changed due to adolescence and the hormone changes coursing through him. Gone was the compliant easy-going dog we had come to love. He became challenging, nipping biting, ripping clothes and would dive-bomb my partner. He refused to listen to him and completely ignored any requests etc. He wouldn’t get in the car, and when he didn’t want to do something, he would sit or lay down and started crocodile death-rolling on the floor. He’d refuse to move, the mouthing was constant and with his huge jaws and paws, he could cause considerable pain. He was 57kgs now and very very defiant, strong and powerful.

Escaping our garden became the main focus of his existence and his prey drive went through the roof, killing anything he could catch regardless of the 3 meals a day he was now being fed. It was also dangerous because we are surrounded by farmer’s fields, if he got in with the sheep, the farmer could legally shoot him. Water also seemed to be a trigger for him – stream, river, puddle, the sea. he would become very excitable and jump around and pull on the lead, jumping up and nipping clothes. This was a problem for us, we were in our late 50’s and neither of us are over 5’6”. It was dangerous as he is so big and we were very worried.

But, we had fallen love with him and wanted to give him every chance to come good, even though we were struggling as because of his size and power it was important that we could control him when he tipped over the edge of excitement. We made a pact with ourselves and worked with our vet and behaviourists to find a way to deal with his behaviour. We learned that by showing we had confidence – that we were able to handle any situation, Bear learned that ‘we’d got this’ and he could relax more. We were told to buy a catch lead rather than a slip lead, and a soft muzzle which we did, and were advised not to put the muzzle on him, but to show it to him when he started to jump/nip etc. If he continued, to put it on him. We then held his collar loosely until he had calmed down. This was a game changer. He didn’t like the muzzle and so quickly realised that whilst adolescence is a normal behaviour for a dog of his age, it was not acceptable and that his actions had consequences. At no time were we violent or aggressive with him. Gentle correction was the way forward, and force is NOT the way to get the best out of this breed. We learned to stop the mouthing by offering a chew toy instead of our hands. This swapping works and now Bear happily takes the swap and his mouthing is non-existent. He does like to hold our hands in his mouth when he’s sleepy but it is very gentle and he never uses his teeth now.

We learned that Greek Shepherds love to be outside. In their natural setting, they are bred in pairs as livestock guardians to sheep/goats in the mountains. Human interaction is limited and sporadic and they often have to fend for themselves. They are constantly alert watching for any danger to their ‘flock’ (which to him, we had become). Their independent thinking makes them the perfect breed to survive in these conditions but the downside is they can come across as what is described as ‘stubborn’.

Once we had learned this, we decided to find ways to indulge his inner, innate traits and needs. Bear is always happiest relaxing on a high point in the garden where he can see all around him to assess any danger or risk, but his continual need to escape the garden and roam, made this difficult to manage. (And dangerous for him, being surrounded by fields of sheep and the very real risk of him being shot by a farmer etc). We decided to embrace this and invested in a long, plastic covered metal long line (30 metres) which we fastened to a tree. This gave Bear the freedom to be in the garden, doing whatever he wanted, but it kept him safe. He was able to indulge his love of outdoors and we could relax because we knew he was secure.

After several weeks of being on the long line at intervals during the day (we always checked on him ever 10-15 mins), we found he no longer prowled the fencing looking for weak spots. He became much more content and we were able to pack the long line away as it was no longer needed. Nowadays he is happy to lay in the garden until dark, often popping in to check we are still okay and at home, and then he comes in himself at bedtime.

Bear has always been less comfortable to be inside although this is changing. If he was/is inside, he would (and still does) position himself against the outer most door (usually our outer porch door) where he sleeps, until we move into the garden or another room, and then he gets up and re-adjusts his position to again be the barrier between any threat and us. We don’t think this will ever change as it is in his genes. However, he is not deliberately destructive although he does have a thing for cloth – towels, blankets, curtains and if given the chance will grab them and run into the garden with them!

Bear has a high prey drive. As an independent breed, they often have to find their own dinner and whilst Bear is well-fed with us, the desire to hunt remains with him. He will sniff around and dig an area which he finds interesting, often laying with his nose in the hole he has made until he catches the rat/rabbit/vole etc., or something else becomes more interesting. Again, this is not something we think he will ever outgrow, but we are more ready for it now, and in hedgehog season etc., we put the outside lights on about 30 mins before Bear goes out into the garden and we make lots of noise when opening the door to let him out. This seems to do the trick. This is something to bear in mind because if you love a beautifully manicured garden, as you may get upset once your Greek Shepherd makes adjustments to your lawn!

In Greece, many dogs, not just Shepherds dig large trenches for them to lay in and rest when the weather is hot. Bear also does this often, rarely in the same place.

When trying to learn about the breed I found many research items online made to help prospective owners learn about the breed and manage their expectations as to what their new dog may be like. Having said that, the information is often negative and the general opinion seems to be that: Greek Shepherds do not make good pets. They do not get along well with anyone other than its owner it is essential to socialize it and give at least basic obedience training from a very young age. That way it will likely still be aloof but will not perceive threats where there are none. Socialization means introducing it to different places, people, sounds, animals and situations so it knows how to react appropriately. It is difficult to train because of its strong dominant nature and tendency to be willful and stubborn. It needs experienced owners who are firm, consistent, patient and skilled. It will test your leadership and you need to know how to deal with. Do not be harsh or physical with it though, gentle and positive training techniques are best, you just need to stick to the rules you set.

As a result, some Greek rescues are reluctant to adopt out dogs with Greek Shepherd as part of their make-up. However, we wanted to share with you that every dog is different. Contrary to the research, Bear loves everybody. He is not in any way aloof, on high alert or wary of strangers. He loves meeting other dogs, cats, children and people. He has also been introduced to geese, horses, chickens, sheep and cows with no problems. With us, he loves cuddles and often comes up for a belly-rub on the sofa. This has increased over the time we’ve had him and he is also now very vocal if he wants something. He will bark at the treat tin if he thinks he deserves one, and shout at you if he thinks it’s walk time! We have not found much resistance with training Bear. He is very food driven and this is advantageous when teaching recall, sit, down, leave etc. He will never be a performing pony, (and we don’t want him to be) but if he is interested, he is easy to teach new things to. We go to local secure fields often to allow him to free-run and they have some agility equipment for the dogs to play on. Bear was very quick to pick up jumping on haybales, and obstacles and he loves splashing in water!!!

His recall is very good, but we are still hesitant to let him off in a public area, as if he is distracted, he may become selectively ‘deaf’. We are hoping this will improve in time but are still being cautious for the moment.

Bear didn’t know anything about toys when he arrived. He couldn’t get the concept of chasing and retrieving a ball, but he did know he enjoyed chewing up his soft toys and loves a good rope toy. He now loves to run after the ball but as yet still no bringing it back!

Bear is a plodder not a sprinter. He does love a good run but 30 mins of running free and sniffing is enough for him. He is much more marathon built and will walk happily for miles over Dartmoor or similar and loves the terrain there.

One of the things which first attracted us to Bear (and still is) were his looks. He is beautiful. He has a very dense double coat which helps to keep him warm, dry and cool through the seasons. He is long-haired and very fluffy. This is gorgeous, but he does need regular grooming so that his coat doesn’t get matted. There are always things caught in his fur! Leaves, twigs, burs. Luckily, he loves being groomed and happily obliges by laying upside down on the sofa or in the garden whilst we brush him. LOTS of loose hair is removed, so as with most dogs, you need to be keen on getting out the vacuum and mopping up his muddy footprints.

Bear wasn’t a fan of the car when he first arrived, but after our neighbours’ dogs jumped into the back of our car one afternoon, Bear hopped in after them and has never looked back. He loves car-rides as it usually means a lovely spot for a run about. Our message is that absolutely Greek Shepherds CAN be family dogs. Not necessary every family, not necessarily every home, not necessarily every Greek Shepherd. They need space, and seem to thrive on our peaceful surroundings. Whilst Bear is very content to go to the pub for Sunday lunch with us, we are not sure if all Greek Shepherds would thrive in a busy, noisy small home and wonder if they would cope being left regularly. We are very fortunate to live in a very rural location with lots of space and we work from home.

However, with time, love and patience most things are possible. These dogs are wonderful. Bear has soon slotted in to our routine, and seems happy and content with us. He loves being out and about as much as loafing in the garden or on the sofa. His personality comes out, a little more every day. He is a delight and SO funny. Whilst Bear is now very affectionate and engaging, it took a while for him to relax and in the beginning, he was distant and aloof. Now he bounds on the sofa for a cuddle most evenings and shouts at us if he wants a belly rub!!

What we are trying to say is that if you are thinking of welcoming a rescue into your home, PLEASE CONSIDER a Greek Shepherd if you think they could be a good fit for you and you for them. If you are prepared to manage your expectations and acknowledge that these are primarily outside livestock guarding dogs, who don’t have the normal domesticity in their genes. Whilst their affection is a slow-burn, your patience, love and commitment will certainly be rewarded. They will learn they are safe and are loved and will embrace their new lives with you to give you wonderful companionship and loyalty.