Alane 🇬🇷 (Ter adoptie)

Hoe het nu gaat met Alane

Alane is bij ons opgenomen op 8 november. Helaas uitgemergeld, ziek en met een gebroken poot. Ze zal eerst moeten herstellen en bijkomen voordat ze geopereerd kan worden aan haar poot.

De kosten voor speciaal voer, de dierenarts en medicatie loopt hoog op voor Alane! Adopteer op afstand en draag bij aan deze kosten. Help Alane er weer bovenop.

Adopteer Alane virtueel
Doneer

05-12-2024
Het gaat heel goed met Alane. Eigenlijk merkt foster Frankie maar weinig van het feit dat zij onder behandeling is voor Leishmania. Alane is rustig in huis, maar dat is voor dit type hondje heel normaal. Ze is heel graag in huis en heeft aansporing nodig om naar buiten te gaan. Het is natuurlijk ook heel lang heel regenachtig geweest en je kan je wel voorstellen dat Alane de luxe en comfort van het huis heerlijk vindt. Ze is zindelijk, dus naar buiten gaat ze wel… maar liever ligt ze warm en geborgen op de bank. Alane maakt zich in ieder geval niet druk. Ook niet als de andere hondjes opdringen. Ze gaat goed met hondjes, katjes en visite.

We wachten nog even de behandeling af maar hebben er alle vertrouwen in dat Alane binnenkort mag reizen en niets een adoptie in de weg staat!

Alane's verhaal

Het begin
Op de markt in Dorio werd Giannis gebeld over Alane. Er was een kleine jachthond gedumpt, die mank liep en zich niet liet pakken. Overduidelijk was er wat aan de hand met haar achterpoot en ze was uitgemergeld. Hulp moest zo snel mogelijk komen. Er zat nog aardig wat kracht in dit kleine meisje, want ze bleef Nikos uit de weg gaan. Onverrichterzaken gingen Nikos en Giannis weer terug naar de shelter, om het later nog eens te proberen. Laat in de middag lukte het dan toch Alane te vangen en al snel werd duidelijk dat het goed mis was met dit kleine meisje.

Naast de overduidelijke ongemakken met het been, zat ze onder de parasieten en had ze uiterlijke tekenen van Leishmania. Het allereerste wat er de volgende dag gedaan werd, was naar de dierenarts gaan, waar ze niet gechipt bleek, ongeveer 2 jaar oud is, een gebroken poot heeft, uitgemergeld is, en inderdaad niet alleen Leishmania, maar ook Anaplasmose onder de leden heeft. Gelukkig bleken al haar organen nog goed te functioneren.

Zij kan niet meteen geopereerd worden (en gesteriliseerd, wanneer ze toch slaapt), eerst moeten haar ziekten onder controle gebracht worden. Ze houdt zich ontzettend groot, maar wat moet zij kapot zijn; niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk, want beide ziekten zijn heel zwaar en dan de pijn er nog bij. Ze weegt op het moment slechts 8.8 kilo en zal aangesterkt rond de 13kg uitkomen. Er is zeer hoogwaardig voer bij de dierenarts meegenomen, naast pijnstilling, Doxycycline en Zylapour. Na 14 dagen wordt er gekeken of ze toe is aan een operatie.

Update 21-11-2024
Alane heeft veel meegemaakt de afgelopen tijd. Ze mocht stoppen met de Doxycycline, kreeg duidelijk meer energie van het goede voer, maar we houden haar op de pijnstilling, want dat pootje moet haar ongelooflijk zeer doen. In een tweede gesprek over de verbrijzeling van haar pootje werd door de dierenarts verteld hoe zwaar een operatie voor haar zal zijn. Het is een zeer gecompliceerde breuk, zal een zeer lang en zwaar herstel worden en zij moet eerst op krachten komen voor we daaraan kunnen denken. We zullen ook amputatie kunnen overwegen, waarbij herstel veel makkelijker zal zijn, zeker op een plek als de safe haven.

Toen Petra op de Safe Haven arriveerde bleek Alane echt heel bang. Het brak ons hart dus regelmatig zitten we met haar op schoot en geven haar aandacht, zodat ze kan wennen aan mensen en weer vertrouwen kan krijgen. Het is niet duidelijk of het gedrag voortkomt uit trauma of uit pijn. Wij willen daar geen oordeel over hebben en dat is ook helemaal niet helpend voor haar.

Er werd een kennel in elkaar gezet, zodat zij rustig kon ontspannen, wanneer er in de corridor gewerkt werd en ook werd het hondenhok waterdicht gemaakt voor de momenten dat er niemand was en zij vrij in de corridor rondliep. Maar… voor haar is meer nodig en dus werd zij de andere dag meegenomen, op schoot, in de auto, naar het huis van Frankie. Ze vond het best spannend al die nieuwe mensen, maar ontspande ook snel en vond haar plekje tussen de andere hondjes die onder de lieve zorg van Frankie vallen, hier is het makkelijker voor haar te zorgen.